॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
વરતાલ-૧૨: મહિમા સહિત નિશ્ચયનું
નિરૂપણ
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “પ્રત્યક્ષ ભગવાન તથા સંતના ચરિત્રમાં મનુષ્યભાવ આવે તો અમાવાસ્યાના ચંદ્રમાની પેઠે ઘટી જાય છે ને દિવ્યભાવ જાણે તો બીજના ચંદ્રમાની પેઠે વધે છે. તેમ મૂર્તિયું શું ચરિત્ર કરે જે તેનો અવગુણ આવે ને ઘટી જાય? માટે બોલતા-ચાલતા જે ભગવાન તે જ પ્રત્યક્ષ કહેવાય ને મોટા સંત હોય તે જ મૂર્તિયુમાં દૈવત મૂકે છે, પણ મૂર્તિયું, શાસ્ત્ર ને તીર્થ ત્રણ મળીને એક સાધુ ન કરે. ને એવા મોટા સંત હોય તો મૂર્તિયું, શાસ્ત્ર ને તીર્થ ત્રણેને કરે. માટે જેમાં ભગવાન સર્વ પ્રકારે રહ્યા હોય એવા જે સંત તે જ પ્રત્યક્ષ ભગવાન છે.”
Gunātitānand Swāmi said, “If one attributes human traits to the actions of manifest form of God and his Sant, one’s spiritual progress vanishes like the new moon. If one attributes divine traits, one progresses spiritually like the waxing moon of the second day of the bright half of the lunar month. What actions do the murtis perform that one could perceive faults in them and regress? Therefore, only the talking and walking form of God (i.e. human form) is called manifest.
“Only the great Sant can instill divinity in the murti. But the three – murtis, scriptures and places of pilgrimage – together do not equal the Sant. Such a great Sant is able to make all three - murtis, scriptures and places of pilgrimage. Therefore, such a Sant in whom God fully resides, is the manifest form of God.”
ઇતિહાસ